1
طلبه سطح سه مدرسی ادبیات عرب ، مؤسسه آموزش عالی فاطمه الزهرا (سلام‌الله‌علیها) اصفهان
2
عضو هیئت علمی دانشگاه
چکیده
بینامتنیت یا تناص یکی از علوم نقدی است که در تحلیل متون ادبی نقش اساسی دارد.از طرفی نهج البلاغه و شخصیت گهربار امیرالمؤمنین علی× از دیرباز مورد توجه ویژۀ ادیبان جهان در طول تاریخ بوده است. در این میان تعداد بسیار زیادی از شاعران در ادوار مختلف عصر عباسی از سرچشمۀ فصاحت و بلاغت، مضامین بلند و عرفانی نهج البلاغه بهره برده و اشعار خود را با سخنان ایشان مزین ساخته اند.یکی از جلوه‌های زیبا و خیره کنندۀ نهج البلاغه،بیان محتوای عمیق در قالب صنایع بدیع لفظی و معنوی می باشد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی – تحلیلی در صدد تحلیل بینامتنیت اسلوب بلاغی اشعار شاعران عصر عباسی با نهج البلاغه می باشد تا یکی دیگر از جلوه‌های عمیق تأثیرگذاری کلام حضرت علی×را بر ادبیات عرب را مشخص کند. از جمله نتایجی که با بررسی‌های انجام شده بدست آمد؛ این است که شاعران دورۀ عباسی برای بیان زیبای اشعار خود از صنایع بدیع لفظی و معنوی نهج البلاغه همچون : به کارگیری انواع استعاره، تشبیه و... بهره برده‌اند و علاوه بر محتوا، زیبایی‌های معنوی اشعار خود را اعتلا بخشیده اند.
)