دانش آموخته دانشگاه تربیت مدرس تهران - مدرس حوزه علمیه خواهران تهران
چکیده
یکی از میراث‌‌های‌گران‌بهای ائمه^ دعای عشرات است که همانند دیگر ادعیه مأثور، استوارکننده اعتقادات و هویت‌بخش پیروان مذهب امامیه است. مورد نظر این مقاله اثبات مأثور بودن دعای عشرات با کنکاش در سند و متن این دعای شریف، والا و گهربار است. این اعتبارسنجی بر پایه منابع نقلی و وحیانی است که به روش توصیفی _ تحلیلی پردازش می‌شود. با توجه به اینکه سند این دعا در کتاب‌های ابن‌طاووس و بحارالانوار ذکر شده، سند روایت دیگر دعا، مذکور در مصباح المتهجد نیز بازسازی شد تا اشکالی بر سند دعا نباشد. محتوای دعا، عالی بودن مضامین و معانی و علو الفاظ بکار رفته در آن از حیث فصاحت، بلاغت و آرایه های ادبی، سبب یقین به صدور این دعا از جانب معصوم می‌‌گردد. اشکال بر ثواب‌های بیشمار مترتب براین دعا با دو جواب نقضی و حلی پاسخ داده شد، مطابقت با آیات و ادعیه دیگر نشان داد اشکالی بر مضامین دعا وارد نیست. بررسی اسناد و متن دعا، درجهت تقویت عقاید و هویت شیعی، نشاندهنده این است که دعای مذکور از جمله ادعیه مأثور، تقویت‌کننده اعتقادات پاک شیعیان و منوِّر قلب‌های مستعد پیروان اهل‌بیت^ است
)